Γυναίκα και Ορθοδοξία

Γράφει ο Μάρκος Κ. Κουλούρης

Η Ελλαδική Εκκλησία απαξιώνει το θηλυκό γένος του ανθρώπου και το κατατάσσει στην πλευρά του διαβόλου. Ο χριστιανισμός μα και οι άλλες θρησκείες – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – στις οποίες θέλοντας και μη συμμετέχουν οι λαοί, είναι ανδροκρατούμενοι οργανισμοί. Οι γυναίκες, που ως γνωστόν αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι δεν έχουν ψυχή και λογίζονταν απλώς ως βοηθητικό όργανο του ανδρός και όχι ως ισάξιες με αυτόν. Έτσι, δεν είχαν, μήτε όμως κι έχουν μέχρι σήμερα, ισότιμη θέση στην εκκλησία και γενικά στο χριστιανισμό. Αποτελούν ανεπιθύμητο ως ακάθαρτο στοιχείο, παραπλανητικό, που του λείπει η λογική κι επιπλέον ο διάβολος ξερνά το χάος του μέσα απ’ αυτές. Κατά συνέπεια, συγκαταλέγονται μεταξύ των οργάνων του σατανά και της παρέας του.

«Μία γυναίκα αν λάβουμε υπ’ όψιν ποία είναι η φύση της πρέπει να αισχύνεται γι’ αυτήν». Κλήμης Αλεξανδρεύς, («Παιδαγωγός» 2.33). Ο Τερτυλλιανός, («De Cultu Feminarum» 1.1), αναφέρει ότι, οι γυναίκες αποτελούν «την πύλη μέσα από την οποία έρχεται ο διάβολος». Ο μεγάλος πατέρας της εκκλησίας, επίσκοπος Κύπρου Επιφάνειος, γράφει ότι: «οι γυναίκες αποπλανώνται εύκολα, είναι αδύναμες και δεν έχουν λογική. Ο διάβολος ξερνά το χάος του μέσα από αυτές», (pg 42.740). Ο δε μεγάλος επίσης πατέρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αναστάσιος Σιναΐτης, σημειώνει χαρακτηριστικά στο «Πας ο εμβλέψας γυναικί»: «Τι είναι γυναίκα; Ναυάγιο στην ξηρά, πηγή κακίας, δοχείο ακαθαρσίας, θανατηφόρα συνάντηση, ολίσθημα των ματιών, καταστροφή των ψυχών, λόγχη της καρδιάς, καταστροφή των νέων, σκήπτρο του Άδη, απόκρυφος πόθος. Τι είναι γυναίκα; Διαβολή των αγίων, ανάπαυση των ματιών, παρηγοριά του διαβόλου, απαρηγόρητος πόνος, καμίνι που σιγοκαίει, σκανδαλισμός αυτών που σώζονται, αθεράπευτη κακία, καθημερινή φλυαρία, ξενοδοχείο των ασώτων, εργαστήριο των δαιμόνων. Τι είναι γυναίκα; Κακό φίλτρο, αδιάντροπο θηρίο, ασυγκράτητη ορμή, αχαλίνωτο στόμα, θρίαμβος μυστηρίων, οδηγός σκοταδιού, δασκάλα παραπτωμάτων, πονηρή απόλαυση, ακόρεστη επιθυμία, πρόξενος αιωνίας κόλασης. Τι είναι γυναίκα; Γήινη επιθυμία, αιτία οκνηρίας του άντρα, ακράτεια που κοιμάται μαζί του, αγωνιώδης φροντίδα που σηκώνεται μαζί του, οχιά με ενδύματα, αυθαίρετη μάχη, καθημερινή ζημιά, συμφορά του σπιτιού, ναυάγιο του άντρα, ανήμερο θηρίο, καταγώγιο των μοιχών, όπλο του διάβολου, επιθυμητή λύσσα, παγκόσμιος θάνατος. Ο σοφός λέγει: “Κάθε κακία είναι μικρή συγκρινόμενη με την κακία της γυναίκας”(Σοφία Σειράχ 25.19). Κοίταξε με τον λογισμό σου κάτω από το δέρμα του προσώπου της, και τότε δεν θα βρεις παρά μόνον κόκκαλα και νεύρα, και φλέβες και δυσωδία. Σκέψου την επίσης γριά, αλλοιωμένη, πεθαμένη, να καταρρέει όλη εκείνη η ανθηρότητα. Σκέψου τι είναι αυτό που θαυμάζεις και νοιώσε ντροπή. Και αφού ντραπείς μετάνιωσε».

Αλλά αν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν οι άγιοι, οι θεόπνευστοι εκκλησιαστικοί πατέρες, τότε και ο θεός θα έκανε λάθος και θα πρέπει να ντρέπεται που έστειλε τον υιόν του να γεννηθεί από ένα τέτοιο ακάθαρτο δοχείο ηδονής. Δεν λογαριάζουν, δεν ντρέπονται οι μισογύνηδες αυτοί δήθεν πατέρες των πιστών, όταν εκστομίζουν τέτοιες χυδαιότητες εναντίον των μανάδων τους, των αδελφών τους και των γυναικών τους; Αν δεν υπήρχε το θηλυκό στοιχείο, πώς θα ήταν δυνατόν να γεννηθούν και να υπάρχουν αυτοί οι υβριστές του; Δεν ξέρουν τάχατες ότι και κάτω από το δικό τους δέρμα, υπάρχουν κόκκαλα, νεφρά, πνευμόνια, άντερα και δυσωδία; Είναι βέβαια και ο θεός σερνικός και κυρίαρχος στο βασίλειό του, οπότε το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με τους ίδιους τους σερνικούς εδώ στην γη.

Πατριαρχία είναι το σύστημα των θρησκειών. Αν δεν υπήρχε – λέει – αυτή η Εύα, το αγγείο του σατανά, οι εν λόγω κύριοι θα ζούσαν ακόμα στον Παράδεισο. Η μπουρδολογία, η ακατάσχετη ψευδολογία κι ο ανεύθυνος παραλογισμός, είναι γνωρίσματα των ανθρωπόπλαστων θρησκειών. Δεν βλέπουν τα λουλούδια των αγρών, τα άνθη των δέντρων, που ο θεός τους, ο δικός τους θεός, τα ’χει εφοδιάσει με το νέκταρ, την γλυκιά ουσία, το μέλι, για να ελκύουν τις μέλισσες, και τα άλλα έντομα ώστε τα θηλυκά να γονιμοποιούνται και να κυοφορούν έμβρυα, για να υπάρχει και να συνεχίζεται η ζωή; Μήπως ο θεός των λουλουδιών, η φύση δηλαδή, είναι ο πραγματικός θεός και όχι αυτός που νομίζουν οι αυτοχρησμένοι θεοπατέρες της ορθοδοξίας; Αυτός δηλαδή που φροντίζει πιο πολύ τα θηλυκά, αφού πάνω σ’ αυτά στηρίζεται η ζωή; Δεν θέλει ερώτημα, ούτε πολλή σκέψη, για να καταλάβουμε ότι, το θηλυκό στοιχείο είναι αυτό που κουβαλάει σαν τον υπομονετικό γάιδαρο και αγόγγυστα φέρει στις πλάτες του, το πιο βαρύ φορτίο της συνέχισης της ζωής. Αν δεν μπορούν να το επαινέσουν, να το υμνήσουν οι θεοπατέρες, σε οποιαδήποτε θρησκεία κι αν ανήκουν, ας μην το υποτιμούν τουλάχιστον κι ας μην το κατηγορούν.